Laatste chemodag

De zon begint weer te schijnen. Zowel de binnentuin als mijn humeur fleuren hierdoor op!

Dinsdag 6 juni 2018

05:30 uur: Ik slaap nog wanneer de infuusapparatuur begint te piepen. Ik druk op de rode belknop bij mijn bed om de verpleegkundige te waarschuwen. De infuuszak met de sterk verdunde zoutoplossing (NaCl) is leeg en wordt vervangen. Meteen checkt ze mijn temperatuur, pols en zuurstofgehalte in het bloed (met een metertje). Zijn allemaal goed. Verder druppelt ze me de ogen in. Is ook een standaardprocedure die nu ook mooi kan worden gedaan. Anders had het rond 06:00 uur moeten gebeuren.

Verder krijg ik nu weer mijn eerste zak antibiotica via het infuus toegediend. Is een klein zakje. Het duurt 30 minuten voordat deze leeg is en de apparatuur weer begint te piepen. De verpleegkundige spoelt het systeem vervolgens een kwartiertje door. Dit zal nu komende weken vier keer per dag gedaan worden. Voor mij een vertrouwd gebeuren.

08:50 uur: De laatste zak chemovloeistof van deze tweede chemokuur wordt nu aangesloten. Nu maar afwachten wat het resultaat van deze kuur wordt.

Bijzonder bezoek

Om 10:00 uur - op het moment dat de zon weer begon te schijnen - krijg ik bijzonder bezoek vanuit de Randstad: mijn nicht en haar echtgenoot, die een inmiddels uitbehandelde hersentumor heeft. Hij sluit deze week zijn zesde en laatste chemokuur af. Sinds het ontdekken van de tumor, vorig jaar augustus, is het allemaal snel gegaan. Hij ziet er goed uit en is - evenals ik - erg positief!

Naar dit bezoek had ik al dagenlang uitgekeken. We zijn min of meer lotgenoten, hij en ik. Maar dat zijn ook mijn nicht en mijn vrouw, die eveneens op bezoek kwam.

Het is voor mij bezoek, waarbij ik een dubbel gevoel heb. Als er geen wonder gebeurt zal hij er over een afzienbare tijd (een paar maanden of misschien zelfs een paar jaar?) niet meer zijn, zijn overleden. Zelf heb ik nog een redelijke goede kans om mijn leukemie te overleven, hoewel niemand mij daarvoor een garantie kan geven. Ik kan ook pech krijgen en 'voortijdig' komen te overlijden.

Mijn nicht reageert via Facebook Messenger regelmatig positief op mijn blog. Volgens haar verwoord ik hierin wat ook zij voelen, denken en ervaren. Ik vind het indrukwekkend, dat ik zo met mijn blog anderen mag steunen.

Tijdens dit bezoek geniet ik er met volle teugen van dat we nu niet alleen gevoelens en ervaringen kunnen delen, maar ook praktische zaken kunnen bespreken. Waar moeten we allemaal rekening mee houden? Administratie, boekhouding, belastingen, ziektewet, et cetera. Maar ook: welke plannen hebben we voor de komende tijd? Welke leuke dingen gaan we nog doen? Wat gaan we anders doen?

Om 13:00 uur vertrekken mijn nicht en haar man. Het was een lang, maar vooral ook buitengewoon fijn en ontspannen bezoek met een lach en een traan. Een bezoek met een gouden randje! Maar ook - zoals mijn nicht als reactie op dit blogbericht terecht schreef - 'een gouden dag met een donker randje'.

17:25 uur: Warme maaltijd

De warme maaltijd bestaat voor mij nu uit aardappelen met snijbonen, capuchijners en rundvlees.
De bijgevoegde tomatenketchup laat ik maar liggen. Met zout en peper smaakt het wel weer.

Binnentuin

Badderend pimpelmeesje

Het blijft - zeker met zonnig weer - een feestje om vanuit mijn verpleegkamer de weelderig begroeide besloten binnentuin te observeren. De vogels weten de waterdrinkbak nog steeds goed te vinden, ook om er lekker in te badderen.

De grote bonte specht (foto) blijft toch steeds weer een verrassende verschijning. Overigens wel steeds een vrouwtje. Een mannetje grote bonte specht, te herkennen aan de rode vlek in de nek (zie link), heb ik hier nog nooit gezien.

De besjes van de sierkers of prunus (?) krijgen op dit moment nauwelijks de kans om rood te kleuren. De merels eten ze al bij de minste verkleuring op. De bomen dragen echter zo overvloedig dat de paar merels die hier zitten ze bij lange na niet allemaal kunnen opeten.

Welterusten
Dit is het voor vandaag. Ik ben blij dat ik mij nog steeds goed voel, helemaal niet ziek. Eigenlijk best wel gek. Maar ja, de gevolgen van de behandeling van leukemie met chemokuren, antibiotica en tal van andere medicamenten kan van persoon tot persoon sterk verschillen. Ik hoop dat het met mij zo goed blijft gaan. Ik ben ervan overtuigd dat jullie medeleven - op welke wijze ook - mij hierbij veel helpt. Ik voel mij écht gesteund door jullie. Ik ben jullie hiervoor dankbaar vanuit de grond van mijn hart!

Het is nu 22:20 uur. Ik ga mij opmaken om naar bed te gaan. Buiten schemert het. Op een dikke berkentak zingt een merel zijn melodieuze lied. Fijn om naar te luisteren! Welterusten. Morgen weer een dag!