Leukemie is NIET leuk

Bos bij Oranjewoud, nabij Heerenveen Zondag 19 juli 2020 Hoera, het is vandaag twee jaar geleden dat ik van mijn onbekende donor mijn levensreddende stamcellen kreeg. Vandaag voel ik mij extra blij en dankbaar dat ik nog leef en dit bericht kan schrijven. Mijn vrouw en ik hebben deze gedenkwaardige en grotendeels zonnige dag gevierd met een heerlijke boswandeling en een smakelijke lunch in een uitstekend restaurant. Het is voor mij soms wel wat verwarrend. Aan de ene kant ben ik mij er heel goed van bewust dat ik met mijn leven voor het tweede achtereenvolgende jaar in de 'verlenging' zit. Aan de andere kant lijkt het bijzondere er een beetje vanaf te slijten. Het leven - mijn leven - lijkt steeds meer zijn gewone dagelijkse gang te gaan. Mijn leven lijkt soms weer routinematig te worden. Maar wanneer ik regelmatig de heftige berichten op de besloten Facebook forums ('Leukemie en MDS Hematon' en 'Stamceltransplantatie Hematon') lees besef ik dat ik é

Met mondkapje voor in de ambulance. Zondag 19 april 2020.  Niet schrikken, hoor! Het is niet wat het lijkt. Dit is een oudere foto van mij met mondkapje voor in de ambulance. Ik werd toen - op 19 juni 2018 - vervoerd van het MCL ziekenhuis in Leeuwarden naar het UMCG ziekenhuis in Groningen om aldaar mijn stamceltransplantatie te ondergaan. Het mondkapje was nodig om te voorkomen dat ik besmet zou kunnen worden met voor mij levensbedreigende bacteriën en virussen. Door de ondergane chemo's had ik namelijk geen weerstand meer. De huidige Coronaperiode doet mij veelvuldig denken aan de lange periode waarin ik vanwege mijn acute leukemie (AML) was opgenomen in beide ziekenhuizen. Vandaag - 19 april 2020 - is het precies twee jaar geleden dat mijn huisarts mij thuis kwam vertellen dat uit bloedonderzoek bleek dat bij mij leukemie was geconstateerd. De volgende dag werd ik al opgenomen in het ziekenhuis. Van het ene op het andere moment veranderde mijn vrije wereld in een be