Bevrijdingsdag

De waterschotel trekt allerlei vogels. Hier twee koolmeesjes.
Zaterdag 5 mei 2018

Dodenherdenking

Gisteravond zat ik voor het eerst voor de buis. De TV had ik nog niet aangehad. O ja, één keer. Om te zien of hij het deed. Het is voor mij traditie om Dodenherdenking op de TV te volgen. Meestal op de Waalsdorpervlakte, een prachtig duingebied bij Den Haag. Toen we nog in Rijswijk woonden kwamen we er vaak.

Mijn voorkeur voor het volgen van de Dodenherdenking op de Waalsdorpervlakte heeft nog een andere reden. Meestal hoor ik dan tijdens de twee minuten stilte de eerste zang van de nachtegalen. Dit jaar was anders. Geen zang van de nachtegalen. Wel de zang van een vink. Hij zong wat apart, met een 'dialect', zeg maar. Dit komt wel vaker voor bij vogels. In sommige streken van het land kunnen vogels nèt iets anders zingen dan hun soortgenoten elders.

Ook een andere traditie kon ik nu niet uitvoeren: het halfstok ophangen van de Nederlandse vlag. De vlaggenstokhouder zit te hoog aan de muur om hem door mijn vrouw te laten ophangen. Voor het eerst dus geen vlag halfstok bij ons aan huis.

21:00 uur: Ik voel met niet lekker. Ben een beetje rillerig en ga vroeg naar bed. Mijn temperatuur blijkt 37,8 graden te zijn. Het hoogst sinds mijn verblijf hier, maar nog niet verontrustend. De volgende ochtend was de temperatuur al weer gedaald tot 37,6.



Vandaag 14:30 uur:
Aan de Magnum! Vanwege de hogere temperaturen (buiten) zitten deze ijsjes in het 'pakket'. Ik heb er heerlijk van genoten!

16:15 uur
Ik lig op m'n bed een beetje te dommelen wanneer de verpleegkundige van de avonddienst binnenkomt. Ze lost haar collega van de dagdienst af. Even bijpraten. Hoe het nu met mij gaat, maar ook wat zij zelf afgelopen woensdag had gedaan. Ze was met haar gezin naar Artis in Amsterdam geweest. Voor haar kinderen een hele belevenis, een bezoek aan deze wereldstad met trams en een hele andere drukte dan ze in Friesland gewend zijn.

Ze vertelde dat ze op de terugweg - langs de Noordhollandse bollenvelden - nog aan mij moest denken. De luchtfoto van de bollenveld, die op mijn kamer hangt, had indruk gemaakt.

Tijdens het gesprek zie ik in mijn ooghoek een grote zwarte kraai naar de waterschaal voor mijn kamer lopen. Ik grijp meteen mijn camera die naast mij op bed ligt. Wanneer de kraai rustig gaat drinken begin ik te fotograferen. Het levert enkele leuke foto's op.

18:45 uur
De chili con carne eet ik niet helemaal op. Een kwart blijft staan. Ik voel me niet lekker en ga op bed liggen. Na een dutje wordt ik wat rillerig wakker. Zou ik - net als gisteravond - weer wat verhoging hebben. Gisteren was het 37,8. Nu 38. Overdag waren de waarden lager. Bij 38,5 volgt nadere actie. Hopen maar dat het hier bij blijft.

Het gaat wel weer een beetje en ik kruip maar weer achter de laptop. Ik wil eigenlijk toch nog wel een blogberichtje versturen. Om jullie te vertellen dat ik nu écht last begin te krijgen van de gevolgen van de chemo. Het gaat om lichamelijke ongemakken die verwacht konden worden. Ik heb deze dagen vooral last van een erg vervelend gevoel in mijn buik en maagstreek. Niet echt pijn, maar zeker ook geen pretje. Ik zal er verder maar niet over uitweiden.

Het tikken leidt voor mij wat af. Misschien daalt mijn temperatuur hier ook wel wel wat door.
Ik heb gelijk: om 20:05 uur blijkt mijn temperatuur weer te zijn gedaald tot 37,3 graden. Wat zit een mens toch vreemd in elkaar! Zeker dit mens!

19:20 uur
De voedingsassistente vraagt mij of ik iets wil drinken. Ik houd het maar op een kopje thee. Verder niets.

Ik moet af en toe wat hoesten, mijn oude kwaaltje. Ik zal het zo meteen wel even melden. Misschien houdt e.e.a. met elkaar verband. We zien wel.

Komende dagen

Zoals ik mij nu voel verwacht ik niet dat ik komende dagen dagelijks een blogbericht zal schrijven. Als het half kan wel, maar maak je geen zorgen wanneer het eens wat langer duurt.


Fijne avond!

Reacties

Populaire posts van deze blog

De chemokuur is gestart

Stamceltransplantatie

Twee jaar na diagnose acute leukemie