Iets meer rust

Woensdag 25 april 2018, 21:45 uur.
Het klinkt misschien wat vreemd, maar toch geeft het bericht dat ik vanaf vandaag het zware, intensieve chemokuur traject moet volgen, een zekere rust. Natuurlijk had ik liever de lichtere en beter te behandelen APL-leukemie versie gehad in plaats van de actieve AML-versie. En natuurlijk was ik liever door middel van de onafhankelijke random-loting in aanmerking gekomen voor de behandeling met de lichtere chemokuur, die minder bijwerkingen heeft en hetzelfde of beter resultaat lijkt te hebben als de intensieve, zware chemokuur.

Maar nu de keuze is gemaakt en ik daadwerkelijk ben gestart met de chemokuur valt er ook wat spanning weg. Ik weet nu waar ik aan toe ben. Ik weet in grote lijnen wat mij te wachten kan staan en kan mij daarop instellen.

Het bijhouden van deze blog geeft mij ook enige rust. Hoewel ik hier zo veel mogelijk probeer te vermelden, wat er met mij gebeurt, hoe de ziekte zich ontwikkelt en hoe ik daar mee omga, hoef ik nu niet steeds opnieuw iedereen via de telefoon, via de e-mail en via WhatsApp te vertellen hoe het met mij gaat en wat er aan nieuws is. Ik kan nu eenvoudig verwijzen naar dit blog.

Bezoek

Ik ben erg blij met alle vormen van meeleven. Ik merkte echter wel dat ik steeds sneller vermoeid raakte door iedereen te informeren. Daarnaast wist ik op het laatst ook niet meer wie ik wanneer wat had verteld.

Voor bezoek geldt dit ook, wellicht nog in versterkte maten. Ik kan mij goed voorstellen, dat familie, vrienden en collega's mij graag willen bezoeken. Zo af en toe is dat - wat mij betreft - geen probleem. Het wordt echter anders wanneer ik dagelijks bezoek ontvang, waardoor ik te weinig aan mijn noodzakelijke rust toekom. Bovendien neemt mijn weerstand steeds verder af, waardoor ik erg vatbaar wordt voor ziekmakende bacteriën en virussen, die voor mij fataal kunnen worden. Het is niet voor niets dat ik op een volledig geïsoleerde kamer lig. Ik hoop dat jullie begrip hebben voor mijn terughoudende opstelling voor bezoek. Mijn herstel heeft mijn hoogste prioriteit!

Ik ben nu erg moe en ga weer op tijd naar bed. Gelukkig kan ik tot nu toe lekker slapen. Welterusten!

Reacties

Populaire posts van deze blog

De chemokuur is gestart

Stamceltransplantatie

Onthaasten en genieten aan het water