Het kan beter

Door mij gemaakte luchtfoto van droogvallende zandplaten in de oostelijke Waddenzee.

Maandag 30 juli 2018

Het is 'dag 11' van mijn stamceltransplantatiebehandelperiode (mooi scrabblewoord). Ik zit nu volop in mijn dipperiode. De waarde van mijn witte bloedlichaampjes is al dagenlang 0,0. De waarden van mijn bloedplaatjes duiken regelmatig onder de grens van 20, waarna ik weer bloedplaatjes krijg toegediend. Met witte bloedlichaampjes kan dat niet.

Dit betekent dat mijn weerstand minimaal is. Bezoek houd ik zoveel mogelijk af om besmetting met ongewenste bacteriën, virussen en schimmels tegen te gaan. Alleen mijn vrouw komt regelmatig op bezoek en soms ook mijn zoon.

We zitten nu te wachten op hogere bloedwaarden, ten teken dat de stamcellen van de donor actief zijn geworden. Kan nog wel een paar dagen duren...

Deze dagen ondervind ik de meeste hinder en overlast van de voortdurend terugkomende hik. Hoewel ik er medicatie voor krijg blijft het probleem voortduren. Erg vermoeiend en hinderlijk bij het praten.

Daarnaast spelen mijn aambeien mij ook nog steeds vervelende parten. Niet alleen pijnlijk, maar ook hinderlijk bij het toiletbezoek.

Eten en drinken lukt ook nog steeds niet. Vandaag een halve verse aardbei geprobeerd, maar meteen kwam het maagzuur alweer opzetten. Water drinken gaat gelukkig nog wel.

M'n lippen smeer ik regelmatig in met vaseline om kloofjes zoveel mogelijk tegen te gaan. Lukt helaas niet helemaal.

Ik breng m'n tijd voornamelijk door met niets doen, slapen, wat lezen en muziek luisteren. TV is hier wel, maar tegen hoge kosten. Heb ik er niet voor over.

Tot zover deze korte update. Voor meer tekst heb ik geen energie.
Tot de volgende keer!