Voor het tweede jaar in de 'verlenging'
 |
| Bos bij Oranjewoud, nabij Heerenveen |
Zondag 19 juli 2020
Hoera, het is vandaag twee jaar geleden dat ik van mijn onbekende donor mijn levensreddende stamcellen kreeg. Vandaag voel ik mij extra blij en dankbaar dat ik nog leef en dit bericht kan schrijven. Mijn vrouw en ik hebben deze gedenkwaardige en grotendeels zonnige dag gevierd met een heerlijke boswandeling en een smakelijke lunch in een uitstekend restaurant.
Het is voor mij soms wel wat verwarrend. Aan de ene kant ben ik mij er heel goed van bewust dat ik met mijn leven voor het tweede achtereenvolgende jaar in de 'verlenging' zit. Aan de andere kant lijkt het bijzondere er een beetje vanaf te slijten.
Het leven - mijn leven - lijkt steeds meer zijn gewone dagelijkse gang te gaan. Mijn leven lijkt soms weer routinematig te worden. Maar wanneer ik regelmatig de heftige berichten op de besloten Facebook forums ('Leukemie en MDS Hematon' en 'Stamceltransplantatie Hematon') lees besef ik dat ik écht heel veel geluk heb gehad.
Geluk dat de acute leukemie tijdig bij mij werd vastgesteld, geluk dat er voor mij al vrij snel een geschikte donor (met een 100% match) werd gevonden én geluk dat ik weinig last heb (gehad) van ongewenste bijwerkingen (zoals 'graft-versus-host-ziekte') na de allogene stamceltransplantatie.
Overigens blijven als gevolg van de ondergane chemo's en bestralingen mijn lichamelijke klachten (vermoeidheid / weinig energie) en mijn cognitieve klachten (met name mijn 'chemobrein'), waarover ik in mijn vorige blogbericht schreef, nog vrijwel onveranderd. Dat is lastig en soms hinderlijk, maar er valt goed mee te leven. Het is wat het is, zeg ik maar.
Nu het coronavirus zich wat rustiger lijkt te houden ga ik weer wat meer naar buiten, boodschappen doen en af en toe lekker eten in een restaurant. Uiteraard met inachtneming van alle veiligheidsregels. Afgelopen week zijn we zelfs weer in Rijswijk op bezoek geweest bij mijn 86-jarige moeder, die na haar gedwongen tijdelijke verblijf in een verzorgingshuis in Delft weer was thuisgekomen. Dat was geweldig!
Sinds mijn laatste blog, op 19 april 2020, ben ik op 4 juni weer voor de tweemaandelijkse controle naar het UMCG-ziekenhuis in Groningen geweest. Standaard bloedprikken, een longfunctieonderzoek, vaccinaties en een bezoek aan de hematoloog. Gelukkig waren de bloedwaarden opnieuw goed en de resultaten van het longfunctieonderzoek waren zelfs nog wat beter dan de vorige keer dat dit onderzoek werd uitgevoerd. De hematoloog was erg tevreden, wij dus ook! Volgende maand krijg ik mijn laatste vaccinatie. Hoewel, te zijner tijd zal er waarschijnlijk nog een extra vaccinatie bijkomen, tegen het coronavirus.
Wat mij betreft is dit - in elk geval voorlopig - mijn laatste blogbericht om jullie op de hoogte te houden van mijn reilen en zeilen rond mijn acute-leukemie-ziekteperiode. Ik verwacht komende tijd weinig nieuws te kunnen melden.
Ik vond het heel fijn om jullie al vanaf het begin door middel van dit blog te kunnen informeren, ofschoon het bij mij ook ging om een stuk zelfbescherming. Zodat ik niet steeds alle lieve en meelevende familieleden, vrienden, collega's en andere bekenden hoefde te vertellen hoe het met mij ging, wat voor mij extra vermoeiend zou zijn. Ik vind het fijn dat het op deze manier kon.
Mijn eerste blogbericht was op 25 april 2018, zes dagen nadat de acute leukemie bij mij werd vastgesteld. In totaal heb ik 66 blogberichten geschreven, toch nog heel wat als ik er zo op terug kijk.
Nogmaals, iedereen heel veel dank voor al jullie blijken van medeleven, op welke wijze ook. Ik voelde mij hierdoor gesteund en gesterkt en het heeft mijn ziekteproces aanzienlijk verlicht! Voor mij zal er altijd een leven vóór, een leven tíjdens en een leven ná deze ingrijpende leukemie-periode zijn en blijven.
Overigens blijven als gevolg van de ondergane chemo's en bestralingen mijn lichamelijke klachten (vermoeidheid / weinig energie) en mijn cognitieve klachten (met name mijn 'chemobrein'), waarover ik in mijn vorige blogbericht schreef, nog vrijwel onveranderd. Dat is lastig en soms hinderlijk, maar er valt goed mee te leven. Het is wat het is, zeg ik maar.
Nu het coronavirus zich wat rustiger lijkt te houden ga ik weer wat meer naar buiten, boodschappen doen en af en toe lekker eten in een restaurant. Uiteraard met inachtneming van alle veiligheidsregels. Afgelopen week zijn we zelfs weer in Rijswijk op bezoek geweest bij mijn 86-jarige moeder, die na haar gedwongen tijdelijke verblijf in een verzorgingshuis in Delft weer was thuisgekomen. Dat was geweldig!
Sinds mijn laatste blog, op 19 april 2020, ben ik op 4 juni weer voor de tweemaandelijkse controle naar het UMCG-ziekenhuis in Groningen geweest. Standaard bloedprikken, een longfunctieonderzoek, vaccinaties en een bezoek aan de hematoloog. Gelukkig waren de bloedwaarden opnieuw goed en de resultaten van het longfunctieonderzoek waren zelfs nog wat beter dan de vorige keer dat dit onderzoek werd uitgevoerd. De hematoloog was erg tevreden, wij dus ook! Volgende maand krijg ik mijn laatste vaccinatie. Hoewel, te zijner tijd zal er waarschijnlijk nog een extra vaccinatie bijkomen, tegen het coronavirus.
Wat mij betreft is dit - in elk geval voorlopig - mijn laatste blogbericht om jullie op de hoogte te houden van mijn reilen en zeilen rond mijn acute-leukemie-ziekteperiode. Ik verwacht komende tijd weinig nieuws te kunnen melden.
Ik vond het heel fijn om jullie al vanaf het begin door middel van dit blog te kunnen informeren, ofschoon het bij mij ook ging om een stuk zelfbescherming. Zodat ik niet steeds alle lieve en meelevende familieleden, vrienden, collega's en andere bekenden hoefde te vertellen hoe het met mij ging, wat voor mij extra vermoeiend zou zijn. Ik vind het fijn dat het op deze manier kon.
Mijn eerste blogbericht was op 25 april 2018, zes dagen nadat de acute leukemie bij mij werd vastgesteld. In totaal heb ik 66 blogberichten geschreven, toch nog heel wat als ik er zo op terug kijk.
Nogmaals, iedereen heel veel dank voor al jullie blijken van medeleven, op welke wijze ook. Ik voelde mij hierdoor gesteund en gesterkt en het heeft mijn ziekteproces aanzienlijk verlicht! Voor mij zal er altijd een leven vóór, een leven tíjdens en een leven ná deze ingrijpende leukemie-periode zijn en blijven.
Geniet van het leven, wees voorzichtig en blijf gezond!
Ik hou van jullie!!!
Met hartelijke groet,
Meindert
Reacties
Een reactie posten