Een gewoon dagje thuis


Vrijdag 14 september 2018

Vandaag geniet ik weer van een 'gewoon dagje thuis'. Ik werd pas tegen 09:00 uur wakker. Hoog tijd om op te staan omdat anders het tijdschema voor mijn medicijnen wel heel erg achter loopt.

Het is rustig bewolkt weer met af en toe wat zon. Bijna geen wind. De schuifpui in de huiskamer gaat wagenwijd open. Zo trek ik de weelderig begroeide voortuin weer fijn bij de huiskamer. Ik zou graag in de zon willen zitten, maar helaas mag ik dit niet vanwege de hieraan verbonden gezondheidsrisico's voor mij.

In mijn tuinkamer kan ik echter ook volop genieten van de tuin en de vogelgeluiden. Een koerende duif en vooral tsjilpende huismussen. Deze mussen gebruiken de grote meidoornstruik in de voortuin als hangplek. Soms zitten er wel zo'n 20 - 30 mussen in. Ze maken zich niet druk. Ze tsjilpen wat, zitten stil in de zon en snoepen wat van insecten en blaadjes. Regelmatig komen ze uit de meidoorn om uit de waterschaal te drinken of hierin te badderen. Of om de uitgestrooide broodkruimels van het terras te eten. Het is een gezellig dagelijks gebeuren.

Cotoneaster

De rode en oranje bessen van de meidoorn, lijsterbes, bottelroos, cotoneaster en kamperfoelie luiden voor mij het begin van de herfst aan. Ze vormen komende maanden een gewaardeerde voedselbron voor vooral merels. De zwarte bessen van de vlier bleven niet lang aan de struik zitten. Een grote groep spreeuwen maakte in enkele seconden korte metten met de smakelijke bessen.

Geurende klimroos
Ook aan bloemen is er in onze voor- en achtertuin nog wat kleur te beleven. De paarse kattenstaart blijft maar doorbloeien en trekt zo nog steeds vlinders, bijen, hommels en andere insecten. Verder bloeien er nog geurrozen, witte floxen (geuren ook heerlijk), kleine geraniums, fuchsia, hemelsleutel (sedum), rode valeriaan en teunisbloem. De paarse buddleia's (vlinderstruik) zijn nu bijna uitgebloeid, maar trekken toch nog vlinders. Dat geldt ook voor de uitbundig bloeiende pepermunt, die we hadden uitgeplant voor het zelf maken van muntthee. Dat de plant was gaan woekeren vinden we niet erg. De vrij onopvallende lichtpaarse bloemenschermen vormen een magneet voor tal van insecten, van vlinders tot bijen en zweefvliegen. Het gezoem is er niet van de lucht.

De druiven kunnen worden geoogst.
Dit soort momenten geven mij soms een gevoel van al met pensioen te zijn: 's ochtends rustig opstaan, ontbijtje, krantje lezen, koffie, boodschapje doen of eindje wandelen. Lunch, soms een middagdutje, thee, wat lezen of in de tuin rommelen, avondeten en vervolgens achter de buis voor nieuws en andere TV-programma's. Rond 22:00 uur maak ik dan aanstalten om naar bed te gaan.

Met de hematoloog overlegde ik over de mogelijkheid om binnenkort weer wat te kunnen gaan werken. Bijvoorbeeld één of enkele halve dagen per week. Of om naar feestelijke bijeenkomsten te gaan, waarvoor ik was uitgenodigd. De hematoloog maakte echter korte metten met mijn wensen. Sowieso de eerste honderd dagen na de stamceltransplantatie mag ik nog weinig tot niets doen vanwege mijn lage weerstand.

Controlebezoek UMCG

Afgelopen maandag (10 september) had ik een relaxed 'dagje UMCG'. Ik hoefde er niet vroeg te zijn, dus ik hoefde niet vroeg op te staan. Pas om 10:00 uur gingen mijn echtgenote en ik rustig met de auto naar Groningen. Na aankomst in het UMCG om 11:00 uur moest ik eerst even laten bloedprikken bij de prikpoli van Hematologie. Ik was snel aan de beurt, waarna we een kop koffie gingen drinken. Natuurlijk met iets lekkers erbij.

Om 12:50 uur had ik mijn afspraak bij de hematoloog. Zij was erg tevreden over de bloedresultaten en met hoe het met mij gaat. Vanwege mijn rode huiduitslag, vermoedelijk een gevolg van de stamceltransplantatie, verwees mij zij door naar Dermatologie. Ik kon daar al om 13:30 uur terecht. De dermatoloog onderzocht de huiduitslag en constateerde dat het niet verontrustend was. Volgens haar gaat deze uitslag vanzelf weer over. Ik kreeg wel een recept mee voor een andere, vette zalf die de uitslag moet helpen verminderen. Verder moesten er later op de dag nog foto's worden gemaakt van de huiduitslag op mijn bovenlichaam en armen.

Om 14:50 uur moest ik mij melden bij Radiologie voor het opnieuw laten maken van een CT-scan van mijn longen. Dit om de afname van de schimmel Aspergillus in mijn longen te kunnen vaststellen. Na het maken van de CT-scan ging ik terug naar Dermatologie om daar de gewenste foto's van mijn huiduitslag te laten maken. Afgezien van het wachten tot ik aan de beurt was, werden de foto's snel gemaakt.

Tot slot ging ik naar de ziekenhuisapotheek de Sprong om medicijnen van de hematoloog en dermatoloog af te halen. Dit is daar steeds een goede oefening in geduld hebben. Het duurt vaak vrij lang voordat je aan de beurt bent en daarna duurt het lang voordat men alles gereed heeft. Gelukkig bevindt het Grand Café zich recht tegenover de apotheek, zodat het wachten kon worden verlicht met een hapje en een drankje.

Ook deze dag waren we verhoudingsgewijs veel tijd kwijt aan wachten in het ziekenhuis. We proberen er dan steeds het beste van te maken door wat rond te kijken in de winkeltjes of wat te eten en te drinken bij het Grand Café of de DeliMarché bij de fontein. Om 16:30 uur verlieten we het UMCG om een uur later weer thuis te komen. Het autorijden doe ik tegenwoordig weer zelf. Dat gaat mij gelukkig weer goed af.

Gisteren kreeg ik telefonisch bericht van de hematoloog dat de CT-scan had aangetoond dat de schimmel in mijn longen verder was afgenomen. De medicijnen hiervoor moet ik echter nog wel blijven gebruiken.

Nagenieten van grote verrassing

Ik geniet nog steeds na van de grote verrassing door mijn collega's van Handhaving Leeuwarden op mijn verjaardag, dinsdag 4 september. 

Een delegatie collega's was van Leeuwarden naar Sexbierum gereden en stopte met de dienstauto's luid toeterend en met gele zwaailichten aan bij mij voor de deur. Het motto bleek: 'Als Mohammed niet naar de berg kan komen komt de berg wel naar Mohammed'. Vanwege mijn relatief lage weerstand en infectierisico's kon ik namelijk niet zelf naar kantoor gaan om daar met mijn collega's mijn verjaardag te trakteren.

Uit volle borst zongen ze 'Lang zal hij leven!' Erg toepasselijk, indrukwekkend en ontroerend! Terug op kantoor konden ze alsnog genieten van smakelijk gebak! Het zijn prachtcollega's! Fijn dat ze zo met mij meeleven!

Tot zover dit blogbericht. Graag tot de volgende keer!

Reacties

  1. wat een mooie berichten, we zijn blij dat het zo goed met je gaat....zet die trend vooral door
    💕🥂

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

De chemokuur is gestart

Stamceltransplantatie

Twee jaar na diagnose acute leukemie