Leukemie is NIET leuk

Vrijdag 14 september 2018 Vandaag geniet ik weer van een 'gewoon dagje thuis'. Ik werd pas tegen 09:00 uur wakker. Hoog tijd om op te staan omdat anders het tijdschema voor mijn medicijnen wel heel erg achter loopt. Het is rustig bewolkt weer met af en toe wat zon. Bijna geen wind. De schuifpui in de huiskamer gaat wagenwijd open. Zo trek ik de weelderig begroeide voortuin weer fijn bij de huiskamer. Ik zou graag in de zon willen zitten, maar helaas mag ik dit niet vanwege de hieraan verbonden gezondheidsrisico's voor mij. In mijn tuinkamer kan ik echter ook volop genieten van de tuin en de vogelgeluiden. Een koerende duif en vooral tsjilpende huismussen. Deze mussen gebruiken de grote meidoornstruik in de voortuin als hangplek. Soms zitten er wel zo'n 20 - 30 mussen in. Ze maken zich niet druk. Ze tsjilpen wat, zitten stil in de zon en snoepen wat van insecten en blaadjes. Regelmatig komen ze uit de meidoorn om uit de waterschaal te drinken of hierin te badd

Dinsdag 4 september 2018 Hoera, ik leef nog! Ik heb vandaag zelfs mijn 63e levensjaar gehaald. Jarig worden is voor mij nooit meer vanzelfsprekend. Ik heb ervaren dat het leven zomaar onverwacht kan eindigen. Zonder de intensieve behandeling van mijn, eind april 2018 geconstateerde acute leukemie was ik vandaag waarschijnlijk niet meer in leven geweest. Ik ben blij en dankbaar dat velen zich afgelopen maanden hebben ingespannen om mij te genezen, te verplegen, te steunen en met mij mee te leven. Het genezingsproces gaat hopelijk de komende maanden onverminderd door zodat ik stapje voor stapje steeds meer kan gaan doen. Afgelopen zaterdag bereikte ik een nieuwe mijlpaal. Ik reed met onze auto zelf vanuit Sexbierum heen en terug naar mijn moeder in Rijswijk, zo'n 180 km en 2 uur per rit. Op de terugweg onderbraken we de autorit voor een hapje en een drankje bij Van der Valk Restaurant Wieringermeer. Het was een bijzondere dag. Vandaag geniet ik van een mooie, zonnig